Człowiek żyje na ziemi po to, aby zasłużyć sobie na zbawienie wieczne. Jednakże nie łatwa to sprawa wobec trudności jakimi jest on otoczony: pokusy duszy i ciała, zakusy szatana, oraz przeróżnego rodzaju cierpienia. Często zastanawiamy się nad sobą i zadajemy sobie pytanie: czy idziemy dobrą drogą, czy przypadkiem nie trzeba czegoś zmienić?
Szkaplerz Karmelitański jest znakiem dla tych, którzy go przyjęli, znakiem że należą do Matki Bożej. Ona uczy nas, że swoje powołanie mamy wypełniać nie według własnych marzeń, ideałów, czy wyobrażeń, ale mamy być wierni woli Ojca Niebieskiego. To Ona jest najdoskonalszym urzeczywistnieniem posłuszeństwa wiary. Wskazuje nam jak mamy żyć, otwierać się na Boga i na potrzeby braci i sióstr w dzisiejszym zobojętniałym świecie.
Upodobnić się do Niej tak, aby stać się człowiekiem milczenia – wtedy gdy przychodzi chwila rozdrażnienia. Matka Boża uczy nas odważnej wiary, która nie załamuje się gdy przychodzą trudności. Nieważne są sukcesy, im jesteśmy słabsi tym bardziej jesteśmy zależni od Ojca Niebieskiego.
Przykładem człowieka, który całkowicie zaufał Matce Bożej jest Józef Kalinowski (w zakonie Rafał od św. Józefa), urodził się w Wilnie 1 września 1835 roku. Jak sam wyzna: „Urodziłem się w cieniu Ostrej Bramy" - Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia i ta bliskość Maryi będzie nieustannie towarzyszyć mu w ciągu całego życia. Osierocenie w wczesnym dzieciństwie, rozłąka z domem na lata nauki i studiów, swobodne towarzystwo kompanów z wojska uczyni w duszy Józefa sporą pustkę i choć jak sam wyzna, że wiary nigdy nie utracił to jednak zaprzestał praktyk religijnych na 10 lat. Z pomocą przychodzi Matka Boża – Jej to bowiem orędownictwu zawdzięcza powrót do zażyłości z Bogiem. Napisze we wspomnieniach: „W tym trudnym czasie szczególnie budziło się we mnie uczucie ufności w pośrednictwo Matki Najświętszej". Jak wszechmocne jest Jej wstawiennictwo przekonuje się gdy do spowiedzi przystępuje w Uroczystość Jej Wniebowstąpienia. Po latach niemiłych doświadczeń przekonany jest o Jej niestającej pomocy i miłosierdziu. Wyznaje: „Maryja zawsze i we wszystkim". Ta świadomość opieki Matki Bożej podtrzymuje go w bolesnym doświadczeniu, kiedy jest aresztowany i zesłany na Syberię. Po 10 latach katorgi udaje się na Jasną Górę, aby podziękować za Jej opiekę. W czasie 3 letniego okresu opieki wychowawczej nad małym księciem Augustem Czartoryskim, podczas wspólnych pobytów za granicą nawiedza różne sanktuaria Maryjne, aby rozeznać Bożą wolę i powołanie. Maryja nie zostawia go bez odpowiedzi, przyprowadza go do Karmelu, sobie poświęconej Rodziny zakonnej. W 1877 roku, mając 42 lata wstępuje do zakonu Karmelitów Bosych, a w 1882 otrzymuje święcenia kapłańskie. Odtąd będąc w Karmelu staje się wielkim czcicielem Szkaplerza Świętego: „Przyjmując bowiem szkaplerz to przyjąć Maryję do siebie, do swego serca, do swego życia i naśladować Ją w Jej życiu cichym, czystym, pokornym, zasłuchanym w słowo Boże". Umiera 15 listopada 1907 roku i pochowany zostaje na cmentarzu w Czernej 20 listopada. W 1983 roku na krakowskich Błoniach Jan Paweł II dokonał jego beatyfikacji, a w 1991 roku zostaje kanonizowany w Rzymie.
Niech przykład całkowitej świętości przynagla nas, aby nie stać bezczynnie ale naśladować świętego Rafała w codziennym życiu, czyniąc dobro i wystrzegając się zła.
Pielgrzymka Parafian do Czernej 21.06.2008r.
21 czerwca 2008 roku członkowie Bractwa Szkaplerznego z naszej parafii wraz z ks. proboszczem Krzysztofem Anczokiem udali się do Sanktuarium M.B Szkaplerznej i Świętego Rafała Kalinowskiego w Czernej, aby uroczyście odebrać relikwie św. Rafała Kalinowskiego. Pielgrzymka rozpoczęła się uroczystą mszą św. w intencji parafian w kaplicy Świętego Rafała Kalinowskiego. Po mszy świętej oc. Jan Krawczyk przekazał relikwie św. Rafała na ręce ks. proboszcza i poświęcił obraz z wizerunkiem świętego. Po ucałowaniu relikwii i krótkiej adoracji uczestnicy pielgrzymki udali się na drogę krzyżową, aby wraz z św. Rafałem rozważać Mękę Pańską. Tego samego dnia na wieczornej mszy świętej relikwie św. Rafała zostały uroczyście wprowadzone do naszego kościoła i przywitane przez naszych parafian. W czasie homilii ojciec Jan Krawczyk przybliżył nam postać Świętego poprzez ukazanie jego życia, wzrastanie i dążenie do świętości, oraz opowiedział nam o łaskach jakie za pośrednictwem świętego Rafała uzyskali ludzie. Po mszy świętej grupy modlitewne wraz z parafianami adorowały relikwie świętego Karmelity aż do Apelu Jasnogórskiego.
22 czerwca w XXV rocznice beatyfikacji świętego na każdej mszy świętej relikwie były wystawione na ołtarzu, a ojciec Jan w głoszonych homiliach poprzez rozważanie życia, śmierci i świętości świętego Rafała przybliżał nam jego postać. Po każdej mszy nasi parafianie mieli okazję do przyjęcia szkaplerza świętego.
Po odmówieniu nowenny do świętego Rafała Kalinowskiego od 20 listopada trwa peregrynacja relikwii świętego Rafała po naszych domach. Jest to przeżycie, którego nie sposób opisać. Cała rodzina gromadzi się na modlitwie i choć jest to zwykły dzień tygodnia to dla tej rodziny, która zaprosiła świętego Rafała do swojego domu jest to wielkie święto. Rozważając życie Świętego, wielbiąc wraz z Nim Boga, Najświętszą Maryję Pannę, przedstawiając Mu swoje prośby, prosząc Go o łaski i wstawiennictwo, czuje się Jego obecność.
Przykładem człowieka, który całkowicie zaufał Matce Bożej jest Józef Kalinowski (w zakonie Rafał od św. Józefa), urodził się w Wilnie 1 września 1835 roku. Jak sam wyzna: „Urodziłem się w cieniu Ostrej Bramy" - Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia i ta bliskość Maryi będzie nieustannie towarzyszyć mu w ciągu całego życia. Osierocenie w wczesnym dzieciństwie, rozłąka z domem na lata nauki i studiów, swobodne towarzystwo kompanów z wojska uczyni w duszy Józefa sporą pustkę i choć jak sam wyzna, że wiary nigdy nie utracił to jednak zaprzestał praktyk religijnych na 10 lat. 
Z pomocą przychodzi Matka Boża – Jej to bowiem orędownictwu zawdzięcza powrót do zażyłości z Bogiem. Napisze we wspomnieniach: „W tym trudnym czasie szczególnie budziło się we mnie uczucie ufności w pośrednictwo Matki Najświętszej". Jak wszechmocne jest Jej wstawiennictwo przekonuje się gdy do spowiedzi przystępuje w Uroczystość Jej Wniebowstąpienia. Po latach niemiłych doświadczeń przekonany jest o Jej niestającej pomocy i miłosierdziu. Wyznaje: „Maryja zawsze i we wszystkim". Ta świadomość opieki Matki Bożej podtrzymuje go w bolesnym doświadczeniu, kiedy jest aresztowany i zesłany na Syberię. 
Po 10 latach katorgi udaje się na Jasną Górę, aby podziękować za Jej opiekę. W czasie 3 letniego okresu opieki wychowawczej nad małym księciem Augustem Czartoryskim, podczas wspólnych pobytów za granicą nawiedza różne sanktuaria Maryjne, aby rozeznać Bożą wolę i powołanie. Maryja nie zostawia go bez odpowiedzi, przyprowadza go do Karmelu, sobie poświęconej Rodziny zakonnej. W 1877 roku, mając 42 lata wstępuje do zakonu Karmelitów Bosych, a w 1882 otrzymuje święcenia kapłańskie. Odtąd będąc w Karmelu staje się wielkim czcicielem Szkaplerza Świętego: „Przyjmując bowiem szkaplerz to przyjąć Maryję do siebie, do swego serca, do swego życia i naśladować Ją w Jej życiu cichym, czystym, pokornym, zasłuchanym w słowo Boże". Umiera 15 listopada 1907 roku i pochowany zostaje na cmentarzu w Czernej 20 listopada. W 1983 roku na krakowskich Błoniach Jan Paweł II dokonał jego beatyfikacji, a w 1991 roku zostaje kanonizowany w Rzymie.
Niech przykład całkowitej świętości przynagla nas, aby nie stać bezczynnie ale naśladować świętego Rafała w codziennym życiu, czyniąc dobro i wystrzegając się zła.